Boże Narodzenie w Meksyku jest świętem rodzinnym, pełnym ciepła i ciekawych tradycji.

Meksyk, podobnie jak większość krajów Ameryki Łacińskiej, jest krajem katolickim. Dlatego też jednym z najważniejszych świąt religijnych jest Boże Narodzenie, które obchodzi się bardzo uroczyście, rodzinnie i nieco inaczej w różnych regionach kraju.
To co jest wspólne dla wszystkich regionów, to tradycja tzw. „posadas”, czyli procesji bądź spotkań połączona ze wspólnym śpiewaniem kolęd oraz czytaniem pisma świętego. „Posadas” odbywają się przez 9 kolejnych dni, na pamiątkę 9 miesięcy błogosławionego stanu Maryi. Wspólne wędrowanie nawiązuje zaś do podróży jaką odbyła Święta Rodzina z Nazaret do Betlejem.

Ważnym elementem tych uroczystości są tzw. „piňatas” – kule wykonane z gliny, pokryte barwnym papierem, z najczęściej 7 kolorowymi, papierowymi, ostro zakończonymi ramionami. Takie piňaty wypełnione są słodyczami. W trakcie radosnej zabawy, kule wiesza się na długim sznurku, którego jeden z końców trzymany jest przez kogoś z uczestników zabawy i ciągnąc za ten sznurek podnosi on piňatę lub opuszcza. W tym czasie dzieci, z związanymi oczyma, starają się rozbić ten „róg obfitości” przy pomocy długiego kija. Kiedy w końcu, któremuś to się uda, na zebraną, radosną gromadkę dzieci wysypuje się deszcz słodkości. Tradycja piňaty nawiązuje też do treści religijnych. Kula wraz z siedmioma ramionami ma symbolizować siedem grzechów głównych, które przybrane w piękne kolory mamią naszą duszę sprowadzając nas na pokuszenie. Rozbicie tej kuli, ma oznaczać pokonanie tych pokus i wyzbycie się grzechów.

Wracając do „posadas”, pierwsza rozpoczyna się 16 grudnia, ostatnia w dzień Wigilii, czyli 24 grudnia. W trakcie śpiewania kolęd i wspólnych procesji, uczestnicy przebierają się w postaci związane z narodzinami Chrystusa. Można zobaczyć osoby przebrane za Marię, Józefa, Trzech Króli i innych. Czasami zdarza się, że taka „żywa stajenka” jedzie na otwartej platformie wielkiego samochodu ciężarowego, za którym podążają wierni, niosąc kolorowe, świecące lampiony, bądź świece. Szczególnie podczas ostatniej posady. Ostatnia posada jest też wyjątkowa, gdyż zdarza się, że uczestnicy rozchodzą się do domów nie swoich, a rodziny lub przyjaciół, prosząc o gościnę. Ma to nawiązywać do znalezienia schronienia przez Świętą Rodzinę w Betlejem. Pojedyncze grupki uczestników procesji udają się pod dom lub mieszkanie tych do których się udają i trzymając w dłoniach małe laleczki, symbolizujące maleńkiego Chrystusa, śpiewają tradycyjną pieśń. Pieśń ta opowiada o trudach podróży, o tym że nie mają już siły iść dalej i proszą o wpuszczenie do środka. Tymczasem gospodarze zgromadzeni wewnątrz, „odśpiewują” gościom, początkowo wzbraniając się przed wpuszczeniem ich do środka. Takie wspólne śpiewanie dwóch grup, tej na zewnątrz i wewnątrz, trwa przez chwilę, po czym kończy się zaproszeniem gości do środka.

W domu, przez pewien czas trwają jeszcze wspólne śpiewy. Co ciekawe, uczestnicy tego wydarzenia, łączą się w pary, rozpościerają między sobą niewielkie chusty, w których układają maleńkie laleczki, które symbolizują Dzieciątko. Wtedy następuje śpiewanie kołysanek i ukołysanie do snu malutkiego Dzieciątka, które dopiero potem układane jest w stojącej już od jakiegoś czasu, stajence.
Następnie wszyscy siadają do wspólnej, uroczystej wieczerzy. Co ciekawe, główną potrawą wigilijną w Meksyku, jest zazwyczaj indyk. Poza nim, inne tradycyjne potrawy to: dorsz,fasola, wieprzowina, zupa z kukurydzy czyli tzw. pozole i inne.

Inną ważną tradycją związaną z Bożym Narodzeniem jest stawianie stajenek. Powstają one przy kościołach, na głównych placach miast i w domach. W różnych regionach kraju, zdarza się też, że prywatne stajenki przybierają ogromne rozmiary. Na przykład w mieście Meksyk, rozwinęła się swego rodzaju konkurencja, kto zbuduje większą i ładniejszą stajenkę. Do tego celu przeznacza się na przykład przestrzeń niewielkich ogrodów przed wejściem do domu, albo wjazd do garażu. Samochody parkowane są wtedy na ulicy i powstaje ogromna stajenka, z postaciami prawie naturalnej wielkości. To wszystko jest oczywiście przyozdobione kolorowymi lampkami i pięknie przystrojone.
Obowiązkowym elementem wystroju stajenek i w ogóle domów i przestrzeni na święta Bożego Narodzenia, są tzw. gwiazdy betlejemskie. Te kwiaty, których fachowa nazwa brzmi „poinsecja” (czy też: wilczomlecz nadobny) co ciekawe pochodzą właśnie z Meksyku! Dlatego też tu, w ich naturalnym środowisku, osiągają ogromne rozmiary i piękne, żywe kolory.

 

Nie może też zabraknąć pięknie przyozdobionych choinek. Szczególnie te, które stoją w tropikalnych regionach kraju, gdzie o śniegu nawet nie słyszano, robią na podróżniku z Polski wyjątkowe wrażenie.