W związku z tym, że jesteśmy w okresie Wielkiego Postu i milowymi krokami zbliża się Wielkanoc, coraz częściej w naszych myślach i domach goszczą związane z tym okresem tradycje i ceremonie. Tęskniąc za dalekim światem, staramy się puszczać wodze fantazji i  podróżować wirtualnie i duchowo. Stąd narodził się pomysł, aby przyjrzeć się chrześcijańskim tradycjom „czasu okołowielkanocnego”, w różnych częściach świata. Na początek proponujemy kierunek, pod tym względem, mało oczywisty – Indie.

Na wstępie kilka słów na temat chrześcijan w Indiach.

Ten ogromny kraj zdecydowanie bardziej kojarzy się z hinduizmem, islamem czy sikhizmem. I choć chrześcijanie stanowią zaledwie 5 % mieszkańców Indii, to biorąc pod uwagę że cały kraj zamieszkuje ok. 1.5 miliarda mieszkańców, wśród nich jest prawie 66 milionów chrześcijan, z czego ok. 21 milionów to katolicy!

Zgodnie z przekazami, już św. Tomasz Apostoł miał dotrzeć do zachodnich Indii, na Wybrzeże Malabarskie,  na tereny dzisiejszej Kerali. W Indiach działał między 57 a 72 rokiem, nauczając, nawracając i zakładając nowe gminy chrześcijańskie. W swojej działalności dotarł aż na wschodnie wybrzeże kraju, gdzie zginął śmiercią męczeńską w okolicach Mylapore, obecnie leżącego na terenie miasta Ćennaj (Madras). Został pochowany w grobowcu, pod założonym przez niego kościołem. Dzisiaj w tym miejscu wznosi się katedra św. Tomasza, ufundowana w 1893 r.

Jednak wielu badaczy skłania się do teorii, że kraj do którego dotarł św. Tomasz nie był Indiami a był to Jemen, w dawnych czasach nazywany India Citerior. Do Wybrzeża Malabarskiego Indii mieli dotrzeć jego naśladowcy, potomkowie imigrantów perskich i syryjskich, nazywani dziś Chrześcijanami św. Tomasza (należący do tzw. kościoła malabarskiego – będącego częścią Kościołów wschodnich).

Jednym z pierwszych wiarygodnych źródeł, mówiącym o obecności chrześcijan w Indiach to przekazy z VI wieku egipskiego geografa Kosmasa Indikopleustesa, który twierdzi, że w zachodnich Indiach mieszkają chrześcijanie. Zaś pierwsze poważne świadectwa zachodnie pochodzą z XIII wieku (m.in. Marco Polo). Dalszy proces umacniania chrześcijaństwa w Indiach następuje w XVI wieku, kiedy docierają tutaj wielcy podróżnicy i ewangelizatorzy, wśród nich m.in. Vasco da Gama i Franciszek Ksawery – jezuicki misjonarz, święty, zwany apostołem Indii. W Indiach powstają europejskie faktorie handlowe: portugalska, holenderska, francuska, brytyjska, a nawet duńska czy niemiecka. Siłą rzeczy, stają się one ostoją chrześcijaństwa, czego efekty widać do dziś.

W dzisiejszych Indiach najwięcej chrześcijan (procentowo) zamieszkuje stany północno-wschodnie: Mizoram, Manipur, Meghalaya, Nagaland. Pod względem liczbowym, chrześcijanie najliczniej występują w stanach południowo-zachodnich: Kerala i Tamilnadu.

CDN.